Het wordt spectaculair. Beloofd.

Sommige boeken lees je. Andere boeken beleef je. En dan heb je boeken zoals Het wordt spectaculair. Beloofd. van Zita Theunynck.

Zoals met zoveel boeken die me 'absoluut zouden raken', kocht ik het enthousiast... en vergat ik het vervolgens compleet. Jaren later haalde ik het eindelijk uit de kast. De beste beslissing ooit. Ik wist niet waar ik aan begon. De titel klonk luchtig, bijna ironisch.

Het wordt spectaculair. Beloofd.” bewijs het maar, dacht ik.

Een verhaal dat geen groot drama nodig heeft

Het mooie aan dit boek is dat het niet schreeuwt. Het fluistert. Het wringt zich stilletjes tussen je ribben door met kleine momenten die zoveel zeggen: een herinnering aan een vader die er niet meer is, een broer die te veel wil zeggen maar zwijgt, een meisje dat probeert te blijven drijven in een wereld die haar steeds een beetje onderduwt.

Er zit verdriet in. Natuurlijk. Maar ook humor. En liefde. Zoveel liefde dat het pijn doet, op een goeie manier.

Mijn favoriet: de ongemakkelijke schoonheid van rouw

Wat me het meeste raakte? Hoe eerlijk rouw werd weergegeven. Niet als een dramatische scène met regen en vioolmuziek, maar als die plotselinge stilte wanneer iedereen weg is. De sok op de vloer. Het lege glas op tafel. Die doodgewone dingen die ineens veel te veel betekenen.

Zita Theunynck schrijft dat soort momenten met zo’n tederheid dat ik af en toe écht even moest stoppen met lezen. Niet uit verdriet, maar omdat het zó raak was.

Emotioneel? Absoluut. Over the top? Geen seconde.

Wat ik fijn vond is dat dit boek gevoelig is zonder soft te zijn. Het is poëtisch zonder zweverig te worden. Geen mooischrijverij om de mooischrijverij, maar rake zinnen die blijven hangen.

Ik ben zelf niet snel iemand die boeken aan iedereen aanraadt. Maar dit boek? Ik zou het bijna willekeurig in mensen hun handen duwen.Hier. Lees dit. Geloof me. Je hebt dit nodig.

“Soms is iets pas waardevol als het kapot is. Omdat je dan pas echt kijkt.”

Ja. Precies dat.

Conclusie?

Geen boek voor tussendoor. Wel een boek dat je bijblijft. Het is geen belofte dat het spectaculair wordt. Het ís spectaculair. En écht. En prachtig pijnlijk & mooi.

Zita Theunynck schrijft met veel gevoeligheid én droge humor, waardoor het boek nooit zwaar wordt, maar wel blijft hangen.