Onderwijs zonder hiërarchie: elk talent telt!
- r0654736
- 11 apr
- 2 minuten om te lezen
Een bewuste keuze voor een onderbelicht onderwerp
Ik koos ervoor om dit artikel onder de loep te nemen omdat het thema me persoonlijk raakt. Als leerkracht (in opleiding), burger én medeopvoeder in de samenleving, voel ik dat we te vaak voorbijgaan aan de kracht van praktijkgericht onderwijs. Wat me raakte is hoe diepgeworteld het vooroordeel zit dat technisch of beroepsonderwijs minderwaardig zou zijn. Voka legt de vinger op de wonde: het is niet het onderwijs zelf dat tekortschiet, maar de manier waarop wij er als samenleving naar kijken. Er is een pijnlijk verschil tussen nood en waardering terwijl de arbeidsmarkt snakt naar vakmensen, blijven we jongeren het idee geven dat ze 'falen' als ze voor een praktische richting kiezen.
Spiegel voor het onderwijsveld
Eerlijk gezegd dacht ik dat het vooral zou gaan over cijfers, tekorten en economische belangen maar het artikel ging verder dan dat: het was ook een aanklacht tegen een denkkader waarin ASO de 'ideale route' is, en alles daarbuiten een afgeleide. Dat verraste me en maakte het ook relevanter voor mijn persoonlijke visie op onderwijs. Het artikel voelde als een oproep tot actie. Niet enkel voor beleidsmakers of bedrijven maar ook voor mensen zoals ik: onderwijsprofessionals in spe. Het was confronterend om te beseffen hoe diep het beeld van “ASO is beter” geworteld zit, zelfs in ons taalgebruik.
In mijn klaspraktijk wil ik dan ook expliciet ruimte maken voor positieve verhalen over technische en beroepsopleidingen. Niet als “je komt daar wel terecht als het niet lukt in ASO”, maar als een volwaardige, interessante optie voor wie graag met hoofd én handen werkt.
Theorie in de praktijk
Thema’s als burgerschap, gelijke kansen, onderwijsongelijkheid en talentontwikkeling kwamen in meerdere lessen tijdens mijn opleiding al aan bod. Dit artikel verbindt die theorie met de realiteit op het terrein en maakt de vertaalslag concreet.
Tijd voor een eerherstel
Dit artikel is geen vrijblijvende opinie. Het is een uitnodiging tot verandering. Als we willen dat jongeren zich gezien en gewaardeerd voelen, moeten we stoppen met het bouwen van hiërarchieën binnen het onderwijs. We hebben geen eliteklassen nodig, we hebben een gemeenschap nodig waarin elk talent telt.
Technisch en beroepsonderwijs is geen uitwijkroute, het is een richting met trots, vakkennis en toekomst. En daar mag nee, moet het onderwijs en de samenleving naar handelen.
Hoi Emma, Ik ben het helemaal met je eens! De roep om het technisch- en beroepsonderwijs op te waarderen, weerklinkt trouwens al langer maar verder dan wat getoeter geraken de heren en dames politici blijkbaar niet. Zij dragen mee de verantwoordelijkheid om het beeld van onze samenleving over dit type onderwijs bij te stellen. Een mentaliteitswijziging kan er m.i. pas komen als er vanuit de inrichters van ons onderwijs ook duidelijke signalen (én middelen) komen die de keuze voor technisch of beroepsonderwijs positief op de kaart zetten. Er was een tijd dat het bedrijfsleven vooral nood had aan mondige, communicatieve en digitaal vaardige schoolverlaters; inmiddels zijn het de praktische en technische beroepen die om invulling schreeuwen. Een eerste belangrijke stap is…